မ်က္စိေတြစပ္
အသက္ရွုၾကပ္
အပူဟပ္တာလည္းခံရ…
ေကာင္းကင္ႀကီး အံု႔မွိုင္းေနပံုကိုက
ကမၻာစစ္ႀကီး ႏွစ္ခု ထပ္ထားသလိုမ်ိဳး….
ေလာင္ကၽြမ္းေနပံုမ်ား….
ကမၻာဦးအစကတည္းက
၀မ္းမ၀ခဲ့တဲ့ပံုမ်ိဳးနဲ႔။
က်ေနာ္တို႔ေနတဲ႔ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕က ဆိုခဲ့ၿပီးတဲ့အတိုင္း ေတာရိပ္၊ ေတာင္ရိပ္ေတြနဲ႔ အုံ႔အံု႔ဆိုင္းဆိုင္း စိုစိုေျပေျပ စိမ္းလန္းေနတတ္ပါတယ္။ သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြလည္း ေပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလို ေျခာက္ေသြ႔ရာသီ ေရာက္ၿပီဆိုရင္ျဖင့္ ခ်င္းမိုင္ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း တေလွ်ာက္က ေတာေတာင္ေတြမွာ ေတာ မီးေတြ ေလာင္တတ္ပါတယ္။ ေတာမီးေလာင္ရင္ လနဲ႔ခ်ီၿပီးေလာင္တတ္တယ္။ ေကာင္းကင္တျပင္လံုး မီးခိုး ေငြ႔ေတြ အံု႔မွိုင္းေနၿပီး၊ ရွုရတဲ့ေလမွာလည္း မီးခိုးေတြပါေနလို႔ အသက္ရွုၾကပ္ေစပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မီးခိုးေတြေၾကာင့္ဘဲ မ်က္စိေတြစပ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနေအာက္မွာ ခ်င္းမိုင္သူ၊ ခ်င္းမိုင္သား ေတြနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းသားေတြ လနဲ႔ခ်ီေနရတဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးထိခိုက္တတ္ပါတယ္။
သတင္းစာေတြ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြကေနလည္း ေတာမီးေလာင္ရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေလထုညစ္ညမ္းမွုအေၾကာင္း သတိေပးတာေတြ၊ အျပင္ထြက္ရင္ မ်က္မွန္တပ္၊ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ဖို႔ ႏိွုးေဆာ္တာေတြ လုပ္ေလ့ရွိပါ တယ္။
ရာသီဥတုကလည္း ပူ၊ မီးခိုးေငြ႔ေတြေၾကာင့္ အသက္ရွုၾကပ္၊ မ်ပ္စိစပ္၊ ကသိကေအာက္ေနရတဲ့ အေျခအေန ကို ကဗ်ာေလးေရးၾကည့္တာပါ။
Tuesday, March 3, 2009
အသက္ရွုမ၀တဲ့ၿမိဳ႕
Subscribe to:
Posts (Atom)
